والله لأملأن ظهره وبطنه بالسياط
حَدَّثَنِي أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ إبراهیم بن إِشْكَابَ قَالَ : سَمِعْتُ أَبِيَ يَقُولُ : سَمِعْتُ أَبَا يُوسُفَ الْقَاضِي، يَقُولُ : «جِيئُونِي بِشَاهِدَيْنِ يَشْهَدَانِ عَلَى الْمَرِيسِيِّ وَاللَّهِ لَأَمْلَأَنَّ ظَهْرَهُ وَبَطْنَهُ بِالسِّيَاطِ يَقُولُ فِي الْقُرْآنِ يَعْنِي : مَخْلُوقٌ».
📚 السنة لعبدالله بن أحمد بن حنبل | ٥٥
بۆی باسکردم أبو جعفر محمد کوڕی الحسین کوڕی إبراهیم کوڕی إشکاب دەیوت : گوێم لە باوکم بوو ده‌یوت : گوێم لە أبو یوسف القاضي بوو دەیوت : «دوو شایەدم بۆ بێنن کە شایەدی لەسەر مریسي بدات، والله پشتی و سکی پڕ دەکەم لە جێ قامچی، لە بارەی قورئانەوە قسە بکات». (واتە بڵیت مەخلوقە)