ثلاث من كن فيه وجد بهن حلاة الإيمان
عَنْ أَنَسٍ (رضي الله عنه)، عَنِ النَّبِيِّ (صلی الله عليه وسلم) قَالَ: «ثَلَاثٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ وَجَدَ بِهِنَّ حَلَاوَةَ الْإِيمَانِ: مَنْ كَانَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِمَّا سِوَاهُمَا، وَأَنْ يُحِبَّ الْمَرْءَ لَا يُحِبُّهُ إِلَّا لِلَّهِ، وَأَنْ يَكْرَهَ أَنْ يَعُودَ فِي الْكُفْرِ -بَعْدَ أَنْ أَنْقَذَهُ اللَّهُ مِنْهُ- كَمَا يَكْرَهُ أَنْ يُقْذَفَ فِي النَّارِ».
📚 صحيح البخاري | ٦٩٤١
ئەنەس (خوای لێ ڕازی بێت) ده‌ڵێ: پێغه‌مبه‌ری خوا(صلی الله عليه وسلم) فه‌رموویه‌تی: «سێ شت هه‌ن هه‌ر كه‌س تێیدابێت به‌و سیانه شیرینی ئیمان به‌ده‌ست ده‌هێنێ، هه‌ركه‌س خواو پێغه‌مبه‌ر(صلی الله عليه وسلم)ی له‌هه‌مووشت خۆشتر بووێت، هه‌روه‌ها كه‌سێكی خۆشویست ته‌نها له‌به‌ر خوا خۆشی بووێت، ئینجا پێی ناخۆش بێت بگه‌ڕێته‌وه بۆ كوفر ـــ دوای ئه‌وه‌ی خوا ڕزگاری كرد لێیــ وه‌كو چۆن پێی ناخۆشه فڕێ بدرێته ئاگره‌وه».