من قال لفظي بالقرآن مخلوق هذا كلام سوء رديء وهو كلام الجهمية
سَمِعْتُ أَبِيَ يَقُولُ : «مَنْ قَالَ لَفْظِي بِالْقُرْآنِ مَخْلُوقٌ هَذَا كَلَامُ سُوءٍ، رَدِيءٌ وَهُوَ كَلَامُ الْجَهْمِيَّةِ».
قُلْتُ لَهُ : إِنَّ الْكَرَابِيسِيَّ يَقُولُ هَذَا.
فَقَالَ : كَذَبَ هَتَكَهُ اللَّهُ الْخَبِيثُ .
وَقَالَ : قَدْ خَلَفَ هَذَا بِشْرًا الْمَرِيسِيَّ .
وَكَانَ أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ يَكْرَهُ أَنْ يَتَكَلَّمَ فِي اللَّفْظِ بِشَيْءٍ أَوْ يُقَالَ مَخْلُوقٌ أَوْ غَيْرُ مَخْلُوقٍ.
گوێم لە باوکم بوو دەیفەرموو : «هەر کەسێك بڵێت لەفزم بە قورئان مەخلوقە، ئەوە وتەیەکی ناشرینە، خراپە وە ئەوە وتەی جەهمییەکانە».
پێم وت : الکرابیسي ئاوا ئەڵێت.
وتی: درۆی کردووە، الله فەزحی بکات، ئەو پیسە.
وە فەرمووی : لەمەدا بشر المریسي شوێنی گرتەوە.
وە باوکم ڕەحمەتی الله ـی لێبێت پێی ناخۆش بووە قسە بکرێت دەربارەی لەفز بە شتێك بوترێت مەخلوقە یان مەخلوق نییە.