فإن قال إنه مخلوق ضربت رأسه ورميت به في الماء
حَدَّثَنِي هَارُونُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْحَمَّالُ، حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ زِيَادٍ سَبَلَانُ قَالَ : سَمِعْتُ عَبْدَ الرَّحْمَنِ بْنَ مَهْدِيٍّ، يَقُولُ : «لَوْ كَانَ لِي مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ لَقُمْتُ عَلَى الْجِسْرِ فَلَا يَمُرُّ بِي أَحَدٌ مِنَ الْجَهْمِيَّةِ إِلَّا سَأَلْتُهُ عَنِ الْقُرْآنِ فَإِنْ قَالَ : إِنَّهُ مَخْلُوقٌ ضَرَبْتُ رَأْسَهُ وَرَمَيْتُ بِهِ فِي الْمَاءِ».
📚 السنة لعبدالله بن أحمد بن حنبل | ٤٧
إبراهیم کوڕی زیاد سبلان دەڵێت : گوێم لە عبد الرحمن کوڕی مهدي بوو ده‌یفه‌رموو : «گەر شتێك لە دەسەڵاتم هەبووایە : لەسەر پردێك دەوەستام، جا هیچ یەکێك لە جەهمیەکان بەلامدا تێنەده‌په‌ڕی ئیللا پرسیارم لێ دەکرد دەربارەی قورئان، جا ئەگەر ووتی : مەخلوقە، لەسەریم دەدا، وە هەڵمدەدایە ناو ئاوەکەوە».