ما استحللت أن آخذ من ميراثه
حَدَّثَنِي الْعَبَّاسُ الْعَنْبَرِيُّ، حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ حُمَيْدٍ يَعْنِي أَبَا بَكْرِ بْنَ الْأَسْوَدِ، قَالَ : «سَمِعْتُ عَبْدَ الرَّحْمَنِ بْنَ مَهْدِيٍّ، يَقُولُ : لِيَحْيَى بْنِ سَعِيدٍ وَهُوَ عَلَى سَطْحِهِ يَا أَبَا سَعِيدٍ لَوْ أَنَّ رَجُلًا جَهْمِيًّا مَاتَ وَأَنَا وَارِثُهُ، مَا اسْتَحْلَلْتُ أَنْ آخُذَ مِنْ مِيرَاثِهِ».
📚 السنة لعبدالله بن أحمد بن حنبل | ٤٨
أبا بکر کوڕی الأسود دەڵێت : «گوێم لە عبدالرحمن کوڕی مهدي بوو بە یحیی کوڕی سعیدی ده‌یفه‌رموو کاتێك لە سەربانی خانووەکەی بوو : ئەی باوکی سعید، ئەگەر پیاوێکی جەهمی بمرێت و من میراتگری بوومایە، بۆم حەڵاڵ نەدەبوو کە لە میراتەکەی بگرم».