فتكلم فيه بكلام سوء رديء
سَأَلْتُ أَبَا ثَوْرٍ إِبْرَاهِيمَ بْنَ خَالِدٍ الْكَلْبِيَّ : عَنْ حُسَيْنٍ الْكَرَابِيسِيِّ، فَتَكَلَّمَ فِيهِ بِكَلَامٍ سُوءٍ رَدِيءٍ.
وَسَأَلْتُهُ : هَلْ كَانَ يَحْضُرُ مَعَكُمْ عِنْدَ الشَّافِعِيِّ رَحِمَهُ اللَّهُ فَقَالَ : هُو يَقُولُ لَنَا ذَلِكَ!! وَأَمَّا أَنَا فَلَا أَعْرِفُ ذَلِكَ أَوْ نَحْوَ هَذَا مِنَ الْكَلَامِ.
📚 السنة لعبدالله بن أحمد بن حنبل | ١٧٢
پرسیارم کرد لە أبا ثور إبراهیم کوڕی خالد الکلبي : دەربارەی حسین الکرابیسي؟ قسەی لەسەر کرد بە قسانێکی ناشرین و خراپ.
وە پرسیارم لێکرد : ئایا لەگەڵ ئێوە ئامادە دەبوو لە لای شافعي رحمە الله؟ فەرمووی : ئەو وای دەوت بە ئێمە!! بەڵام من ئەمە نازانم، وە هاوشێوەی ئەم وتانەش.