فوثب الناس على بشر المریسي حتى ضربوه وقالوا جهمي
سَمِعْتُ سَوَّارَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ الْقَاضِي، سَمِعْتُ أَخِيَ عَبْدَ الرَّحْمَنِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سَوَّارٍ، يَقُولُ : «كُنْتُ عِنْدَ سُفْيَانَ بْنِ عُيَيْنَةَ فَوَثَبَ النَّاسُ عَلَى بِشْرٍ الْمَرِيسِيِّ حَتَّى ضَرَبُوهُ وَقَالُوا : جَهْمِيُّ، فَقَالَ لَهُ سُفْيَانُ : يَا دُوَيْبَةُ يَا دُوَيْبَةُ أَلَمْ تَسْمَعِ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ يَقُولُ ﴿أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ﴾ [الأعراف : ٥٤] فَأَخْبَرَ عَزَّ وَجَلَّ أَنَّ الْخَلْقَ غَيْرُ الْأَمْرِ، قِيلَ لِسَوَّارٍ فَأَيْشٍ قَالَ بِشْرٌ؟ قَالَ : سَكَتَ لَمْ يَكُنْ عِنْدَهُ حُجَّةٌ».
📚 السنة لعبدالله بن أحمد بن حنبل | ١٨١
گوێم لە سوار کوڕی عبد الله القاضي بوو, گوێم لە براکەم عبد الرحمن کوڕی عبد الله کوڕی سوار بوو دەیوت : «لە لای سفيان کوڕی عيينة بووم، خەڵکی هێرشیان کردە سەر بشر المریسي هەتا لێیاندا، دەیانوت : جەهمی، وە سفیان پێی دەوت : ئەی ئاژەڵ، ئەی ئاژەڵ، ئایا گوێت لێنەبوە الله عز وجل دەفەرمووێت : ﴿أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ﴾ [الأعراف : ٥٤] هەواڵی داوە عز وجل کە دروست کردن جیایە لە فەرمان کردن.
وترا بە سوار : ئەی بشر چی وت؟
وتی : بێدەنگ بوو هیچ بەڵگەیەکی لە لادا نەبوو».