كان يقول بقوله وكان خاصا به ثم تركه وجعل يهتف بكفره
حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ إِسْحَاقَ الصَّاغَانِيُّ، حَدَّثَنِي يَحْيَى بْنُ أَيُّوبَ، سَمِعْتُ أَبَا نُعَيْمٍ الْبَلْخِيَّ شُجَاعَ بْنَ أَبِي نَصْرٍ قَالَ : سَمِعْتُ رَجُلًا، مِنْ أَصْحَابِ جَهْمٍ : كَانَ يَقُولُ بِقَوْلِهِ وَكَانَ خَاصًّا بِهِ ثُمَّ تَرَكَهُ وَجَعَلَ يَهْتِفُ بِكُفْرِهِ، قَالَ : رَأَيْتُ جَهْمًا يَوْمًا افْتَتَحَ سُورَةَ طه فَلَمَّا أَتَى عَلَى هَذِهِ الْآيَةِ : ﴿الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى﴾ [طه : ٥].
قَالَ : لَوْ وَجَدْتُ السَّبِيلَ إِلَى حَكِّهَا لَحَكَكْتُهَا، قَالَ : ثُمَّ قَرَأَ حَتَّى أَتَى عَلَى آيَةٍ أُخْرَى فَقَالَ : مَا كَانَ أَظْرَفَ مُحَمَّدًا صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حِينَ قَالَهَا.
قَالَ : ثُمَّ افْتَتَحَ سُورَةَ الْقَصَصِ فَلَمَّا أَتَى عَلَى ذِكْرِ مُوسَى صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ جَمَعَ يَدَيْهِ وَرِجْلَيْهِ ثُمَّ دَفَعَ الْمُصْحَفَ ثُمَّ قَالَ : أَيُّ شَيْءٍ هَذَا؟ ذَكَرَهُ هَاهُنَا فَلَمْ يُتِمَّ ذِكْرَهُ، وَذَكَرَهُ فَلَمْ يُتِمَّ ذِكْرَهُ.
أبا نعیم البخلي شجاع کوڕی أبي نصر دەڵێت : گوێم لە پیاوێك بوو لە هاوەڵانی جەهم کە قسەی دەکرد بە قسەی ئەو، وە تایبەت بوو پێیەوە (واتە پەیوەست بوو بە جەهمەوە زۆر لەگەڵیدا بوو)، پاشان وازی لێهێنا، وای لێهات باسی کوفرەکەی دەکرد، وتی : ڕۆژێك جەهمم بینی سوڕەتی : طه ـی کردەوە، کاتێك گەیشتە سەر ئەو ئایەتە : ﴿الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى﴾ [طه : ٥] وتی : ئەگەر ڕێگایەکم ببینیایەتەوە بۆ سڕینەوەی ئەوا دەمسڕیەوە.
وتی : پاشان خوێندیەوە هەتا گەیشتە سەر ئایەتەکەی تر، وتی : محمد️ ﷺ ئاقڵ و ژیر نەبووە کاتێك ئەمەی وتووە.
وتی : پاشان (سوڕەتی : القصص) ـی کردەوە، کاتێك گەیشتە سەر ئەوەی باسی موسایە صلوات الله علیە، دەستەکانی و قاچەکانی کۆکردەوە و پاشان پاڵی بە موصحەفەکەوە نا، پاشان وتی : ئەم شتە چیە؟ باسی کرد ئا لێرەدا، بەڵام باسکردنەکەی تەواو نەکرد، وە باسی کرد بەڵام باسکردنەکەی تەواو نەکرد.