فحسر رسول الله ثوبه حتى أصابه من المطر
عَنْ ثَابِتٍ الْبُنَانِيِّ ، عَنْ أَنَسٍ رَضِيَ اللەُ عَنْەُ ، قَالَ : قَالَ أَنَسٌ أَصَابَنَا وَنَحْنُ مَعَ رَسُولِ اللەِ ﷺ مَطَرٌ ، قَالَ : فَحَسَرَ رَسُولُ اللەِ ﷺ ثَوْبَهُ حَتَّى أَصَابَهُ مِنَ الْمَطَرِ ، فَقُلْنَا : يَا رَسُولَ اللَّه ، لِمَ صَنَعْتَ هَذَا؟ قَالَ : « لِأَنَّهُ حَدِيثُ عَھْدٍ بِرَبِّهِ تَعَالَى ».
📚 رواه مسلم | ٢٠٨٣ وأبو داود | ٥١٠٠ وأحمد | ١٢٣٦٥
أنس ڪوڕی مالک دەڵێ : لەگەڵ ڕەسول اللە ـدا بووین ﷺ باران باری ، ڕەسول اللە ﷺ هەندێک لە جلەکانی لا برد و خۆی دەرخست هەتا باران لێی بدات ، لێمان پرسی یا ڕەسول الله بۆچی وات کـرد؟ فەرمووی : « چونڪە ئەو بارانە بە تازەیی لە لای پەروەردگارمەوە دابەزیوە ».